Berat sungguh rasa hati.
Saya tahu awak tak baca blog saya.
Saya tau dan kalau saya minta awak baca pon susah awak nak baca blog saya.
Oh, baik tak payah minta apa-apa lagi dengan awak.
Saya minta pon awak buat tak kisah jea dengan saya.
Hampir setiap sepuluh minit saya tengok phone saya, kot-kot awak ada msg or call.
Tapi takda, jarang ada.
Kalau ada saya akan selalu senyum-2 macam bintang senyum.
Pernah tengok bintang senyum? Tak?
Senyuman bintang macam senyuman saya bila hati saya senang. Bintang bercahaya, begitulah saya.
Saya mahu jadi bintang hati awak, tapi macam taik bintang je. Urghhh
T____T
Buat penat jea nangis kerana awak.
Kalau awak kisah, tak apa lah.
Awak baik, awak bertanggungjawab tapi kenapa awak malas nak fikir apa yang saya fikir?
Awak kata saya cakap yang bukan-bukan, remeh-temeh pulak tuh..
Awak tau tak benda remeh tu, kalau kita biarkan nati melarat jadi serius.
Masa tu baru awak nak fikir menyesal? Baik tak payah.
Saya dah tak tahu nak buat macam mana lagi untuk buat awak peduli.
Awak peduli pada saya tapi nampak macam tak sebab awak malas nak peduli.
Peduli lah, cakap banyak pon tak guna.
Awak tak baca pon blog saya, kalau awak baca pon sebab saya minta awak baca...
Kalau awak baca pon sebab masa tu awak tengah bosan dah tak tau nak buat apa dah.
Saya lah yang terakhir awak cari...
Ikut suka awaklah, saya cuma nak cakap hargai perasaan orang yang betul-betul sayangkan awak sebelum awak hargai dia masa dia dah takda...
Awak tau, saya sangat sayangkan awak walaupon banyak kali awak buat macam awak tak kisah kat saya.
Awak, hiduplah kat dunia luar sana, banyak sakit yang awak jumpa nanti, tapi tak apa awak kalau awak nak rasa sakit tu. kalau awak sakit... awak datang kat saya meh... saya ada penawarnya. saya sanggup jaga awak, saya sanggup ubati luka awak, sebab saya sayangkan awak sangat-sangat. sebab saya nak jadi bintang hati awak.
Saya nak jadi bintang hati awak...boleh?
No comments:
Post a Comment